Również tutaj na swoim blogu chciałbym zaprosić wszystkich odwiedzających Salon24.pl mieszkańców Lublina i okolic do oddania czci rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu. Naszą uroczystość rozpoczniemy 25 maja 2008 roku o godzinie 21.00 pod lubelskim Ratuszem skąd przejdziemy ze zniczami pod pomnik Konstytucji 3 Maja na Placu Litewskim i o godzinie 21.30 (moment wykonania wyroku śmierci) minutą ciszy uczcimy 60. rocznicę śmierci Witolda Pileckiego.
Celem akcji „Przypomnijmy o Rotmistrzu” jest przywrócenie jednej z największych postaci nie tylko polskiej historii, należnego miejsca w świadomości współczesnych. Inicjatorem ogólnopolskiej akcji społecznej jest Michał Tyrpa (znany również Salonowiczom), prezes Fundacji Paradis Judaeorum. Koordynatorem akcji lubelskiej jest natomiast członek naszego oddziału Stowarzyszenia KoLiber Arkadiusz Jałowiec. Akcja spotkała się także z poparciem Rektora KUL, kombatantów ze Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych oraz Stowarzyszenia żołnierzy oddziałów partyzanckich „WiN”, harcerzy z ZHR. Podczas uroczystości głos zabierze przedstawiciel lubelskiego IPN, który przedstawi historię Rotmistrza. Głos zabierze również radny lubelski Marcin Nowak, dzięki któremu jedna z ulic naszego miasta nosi imię Rotmistrza. Jeszcze raz więc zarówno w imieniu swoim, jak i Arka Jałowca, który odwalił kawał ciężkiej roboty na niezwykle profesjonalnym poziomie (korzystając z pomocy wielu innych członków naszego oddziału) zapraszam do włączenia się w nasze obchody. Warto zabrać ze sobą znicz!
Kim był rotmistrz Witold Pilecki?
Witold Pilecki ps. Witold, Druh, Roman Jezierski, Tomasz Serafiński (ur. 13 maja 1901 w Ołońcu, zm. jak podają różne źródła 15 lub 25 maja 1948 w Warszawie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, żołnierz podziemia, organizator ruchu oporu w Auschwitz-Birkenau. Skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci, wyrok wykonano.
Urodził się w Ołońcu w Karelii, dokąd jego rodzina została przesiedlona przez władze rosyjskie w ramach represji za udział w powstaniu styczniowym. Pochodził ze szlacheckiej rodziny pieczętującej się herbem Leliwa.
W latach 1918-1921 służył w Wojsku Polskim, walczył podczas wojny z bolszewikami. Jako kawalerzysta brał udział w obronie Grodna. 5 sierpnia 1920 wstąpił do 211 pułku ułanów i w jego szeregach walczył w bitwie warszawskiej, bitwie w Puszczy Rudnickiej i brał udział w wyzwoleniu Wilna. Dwukrotnie odznaczony został Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Warszawy, gdzie stał się jednym z organizatorów powołanej 9 listopada 1939 konspiracyjnej organizacji Tajnej Armii Polskiej pod dowództwem mjra Jana Włodarkiewicza, podporządkowanej później ZWZ.
19 września 1940 podczas niemieckiej łapanki pozwolił aresztować się Niemcom (w bloku przy al. Wojska Polskiego 40), by przedostać się do obozu Auschwitz (w Oświęcimiu) i zdobyć informacje o panujących w nim warunkach. Do obozu trafił w nocy z 21 na 22 września 1940 roku wraz z tzw. drugim transportem warszawskim.
Jako Tomasz Serafiński (więzień nr 4859) był głównym organizatorem konspiracji w obozie. W zorganizowanej przez niego siatce nazwanej przez Pileckiego - ZOW (Związek Organizacji Wojskowej) byli między innymi: Ksawery Dunikowski i Bronisław Czech. Opracowywał sprawozdania przesłane później do dowództwa w Warszawie i dalej na Zachód. Planował zbrojne oswobodzenie obozu. Już jako więzień, w listopadzie 1941 został awansowany do stopnia porucznika przez gen. Stefana Grota-Roweckiego.
W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 Pilecki zdołał uciec z obozu wraz z dwoma współwięźniami. Wzdłuż toru kolejowego doszli do Soły, a następnie do Wisły, przez którą przepłynęli znalezioną łódką. U księdza w Alwerni dostali posiłek oraz przewodnika. Przez Tyniec, okolice Wieliczki i Puszczę Niepołomicką przedostali się do Bochni i tam ukrywali się u państwa Ożarów na ulicy Sądeckiej. Następnie dotarli do Nowego Wiśnicza, gdzie Witold Pilecki odnalazł prawdziwego Tomasza Serafińskiego. Serafiński skontaktował go z oddziałami AK, którym przedstawił swój plan ataku na obóz w Oświęcimiu. Jego projekt ataku na obóz nie zyskał jednak aprobaty dowództwa.
W 1943-1944 służył w oddziale III Kedywu KG AK (m.in. jako zastępca dowódcy Brygady Informacyjno-Wywiadowczej "Kameleon"-"Jeż"), brał udział w powstaniu warszawskim. Początkowo walczył jako zwykły strzelec w kompanii "Warszawianka", później dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry II, w tzw. Reducie Witolda (dawna siedziba redakcji "Rzeczypospolitej"). W latach 1944-1945 w niewoli niemieckiej w oflagu VII A w Murnau, następnie w 2 Korpusie Polskim we Włoszech, w październiku 1945, na osobisty rozkaz gen. Władysława Andersa wrócił do Polski, by prowadzić w Polsce działalność wywiadowczą na rzecz 2 Korpusu.
Jesienią 1945 roku zorganizował siatkę wywiadowczą i rozpoczął zbieranie informacji wywiadowczych o sytuacji w Polsce, w tym o żołnierzach AK i 2 Korpusu, którzy byli więzieni w obozach NKWD i deportowani przez Sowietów na Syberię. W późniejszym śledztwie wskazał też zorganizowane w Warszawie trzy magazyny broni. Prowadził również wywiad w MBP, MON i MSZ.
Nie zareagował na rozkaz Andersa polecający mu opuszczenie Polski, w związku z zagrożeniem aresztowania. Rozważał skorzystanie z amnestii w 1947 ostatecznie postanowił się jednak nie ujawniać.
8 maja 1947 został aresztowany, torturowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji.
3 marca 1948 przed Rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie rozpoczął się proces tzw. "grupy Witolda". Rotmistrz Pilecki został oskarżony o:
* nielegalne przekroczenie granicy
* posługiwanie się fałszywymi dokumentami
* brak rejestracji w RKU
* nielegalne posiadanie broni palnej
* prowadzenie działalności szpiegowskiej na rzecz Andersa
* przygotowywanie zamachu na grupę dygnitarzy MBP
Zarzut o przygotowywanie zamachu na procesie stanowczo odrzucił, a co do działalności wywiadowczej, to uważał ją za działalność informacyjną na rzecz II Korpusu, za którego oficera nadal się uważał. Do pozostałych zarzutów na procesie przyznał się.
Prokuratorem oskarżającym Pileckiego był major Czesław Łapiński, przewodniczącym składu sędziowskiego podpułkownik Jan Hryckowian (obaj byli dawnymi oficerami AK), sędzią kapitan Józef Bodecki. Skład sędziowski (jeden sędzia i jeden ławnik) był niezgodny z ówczesnym prawem.
"Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć niż lękać." (Rotmistrz Witold Pilecki).
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Pilecki]
Więcej o Rotmistrzu i samej akcji, dowiesz się tutaj:
http://michaltyrpa.blogspot.com/
http://www.rotmistrzpilecki.pl/
